محمد بن موسی

زمان و نحوه درگذشت وی مشخص نیست که به مرگ طبیعی بوده‌است یا کشته شده‌است. آنچه مسلم است وی در خفا به کتابت قرآن مشغول بوده‌است و از همین راه بندگان زیادی را آزاد فرمودند. چنان‌که گویی از کثرت عبادت به «محمد عابد» مشهور گردیدند.

شیخ مفید در ارشاد می‌گوید: محمد فرزند موسی الکاظم بزرگوار و صاحب شخصیت، بخشش، خیر و نیکی می‌بود. خبر داده‌است مرا، ابومحمد، حسن، فرزند محمد، فرزند یحیی، او گفت: بیان کرده‌است برایم جدم بر اینکه (هاشمیه) کنیز (رقیه) دختر موسی بن جعفر (علیهما السلام) و (خواهر محمد بن موسی) گفته‌است: محمد فرزند موسی (علیهما السلام) دائم الوضو می‌بود، و اکثر اوقات را به نماز می‌گذرانید، اکثر ساعات شب او در اقامه نماز بسر می‌برد، زیرا پیوسته صدای ریزش آب وضو که به صورت می‌ریخت شنیده می‌شد، مقداری از شب را به نماز اشتغال داشت، پس ساعتی ساکت و آرام شده باز می‌خواست و صدای ریختن آب جهت تجدید وضو بگوشش می‌رسید و به نماز می‌ایستاد و این جریان همچنان تا صبح ادامه داشت، و چون آن حضرت را ملاقات می‌کردم بلافاصله بیادم می‌آمد قول خدای تعالی را که می‌فرماید: «صاحبان تقوی را عادت چنین است که کمی از شب را خوابیده، بعد از آن به عبادت و بندگی پروردگار خود می‌پردازند».

حدود سنه ۷۲۵ ه‍.ق میرزا عنایت الله دستغیب علیه نوری را در خانه خویش مشاهده می‌کند و بعد از جستجو به لوح قبری برمی‌خورد و مشخص می‌شود که جسد سید میر محمد در این خانه مدفون است. میرزا عنایت الله دستغیب بانی این بارگاه می‌شود و چندین خانه از اطراف آن را خریده و آن را توسعه می‌دهد و بعد هم مقداری املاک بر آن وقف می‌نماید. مقبره او در شاهچراغ در شیراز است.